۱۳۸۷ شهریور ۱۱, دوشنبه

رباعي


كاش بودي تا دلم تنها نبود

تا اسير غصه ي فردا نبود

كاش بودي تا فقط باور كني

بي تو هرگز زندگي زيبا نبود

كاش بودي تا كه حق پيدا شود

باطل و جهل و ريا رسوا شود

كاش بودي تا كه نرگس بشكفد

كوبه كو گل در جهان بويا شود

مهران بيغمي - 11/6/87

۲ نظر:

حلیه گفت...

کاش

shima.ghoba گفت...

سلام امیدوارم خوب باشین.
وبلاگتون حسابی راه افتاده.

شعر بسیار زیباییست